Bazı topraklar susmaz.
Ne kadar derine kazarsan kaz,
Kanla yazılmış kelimeler çıkar karşına.
Bazı rüzgarlar unutmaz.
Ne kadar uzaklaşırsan uzaklaş,
Bir ağıt gibi peşine düşer fısıltıları.
Ve bazı savaşlar,
Toprak kazanmak için değil,
Ruh kazanmak için verilir.
Çanakkale bir harita değil.
Coğrafyanın ötesinde,
Zamanın kıyısında,
Ölümle ölümsüzlüğün sınırında bir yerdir.
Burası bir müze değil,
Ama her bir taşı vitrin.
Camekan ardına saklanmamış hatıralar,
Etiketi olmayan eşyalar,
Tozlanmamış bir tarih.
Burası bir türbe değil,
Ama her dalı bir mezar taşı,
Her dalgası bir duadır.
Dinleyebiliyor musun?
Rüzgarın anlattıklarını…
Gözlerini kapat ve hisset;
Süngülerin çarpıştığı anda duran zamanı,
Bir annenin oğlunun cebine koyduğu son duayı,
Yirmisinde bir yiğidin alnındaki teri.
Burada, mermiler havada çarpıştı bir vakit,
Burada ölüm bile secdeye vardı,
Burada, öyle yiğitler sustu ki,
Rüzgar bile eğilerek geçti içlerinden.
Görüyorsan, yalnızca anıtları görme.
Siperlerin içindeki ürpertileri de gör.
Duyuyorsan, yalnızca dalgaları duyma,
O dalgalarla karışan duaları da duy.
Çünkü bazı savaşlar,
Tarihin sayfalarında değil,
Rüzgarın hafızasında saklanır.
Ve bazı kelimeler,
Sadece kağıtlara değil,
Toprağın damarlarına kazınır.
O yüzden buraya geldiğinde,
Yalnızca gözlerinle değil,
Yüreğinle bak.
Çünkü Çanakkale,
Sadece anlatılmaz,hissedilir.
Ve rüzgar,
Hâlâ aynı şeyi fısıldar:
UNUTMA!
Meryem AKIN
