Bir gece düşünün; geçmişin özverisi, bugünün gururu ve yarının umutları aynı salonda buluşmuş. Raffles Otel’in şık salonunda atılan her kahkaha, tutulan her alkış, aslında kırk yılın şükran dolu yankısıydı.
Türk Böbrek Vakfı’nın 40. yılı kutlaması bir balodan çok daha fazlasıydı. Bu gece, insanın insana olan inancının, dayanışmanın, sessizce büyüyen bir sevdanın hikâyesiydi. Sağlık gibi kutsal bir alanda, kırk yıldır hiç durmadan çalışan yüreklerin, alın terinin ve duaların kutlamasıydı.
Sunucu Eylem Şenkal’ın zarafetiyle açılan gecede, sahneye çıkan her emektar çalışan; “Ben buradaydım, bu iyilik yolunda yürüdüm” dedi sessizce. Kimi 20 yıl, kimi 30 yıl boyunca tek bir beklentisi olmadan hayatlara dokundu. Hayat Mertel’in sesiyle yankılanan şarkılar, belki de en çok bu gönüllere yakıştı.
Kurucu Başkan Timur Erk konuşurken salon sessizdi. Çünkü sadece bir başarıdan değil, bir adanmışlıktan söz ediyordu. “Kurumların da inişleri çıkışları olur” dedi ama biz biliyorduk ki, TBV’nin çizdiği yol bir umut haritasıydı. Diyaliz merkezlerinden burs verilen öğrencilere, sağlıklı beslenme eğitimlerinden hayırseverlere kadar uzanan dev bir zincirin halkalarını anlattı. Her cümlesi, kırk yılın emeğiydi.
İstanbul Vali Yardımcısı Yücel Gemici “Bu mücadeleye teşekkür borçluyuz” dediğinde, gözler bir kez daha doldu. Çünkü herkes biliyordu ki, bu mücadele sadece böbrek sağlığı için değil; insan onuru, hayat kalitesi ve bilinçli bir toplum içindi.
Bu geceyi izlerken aklımda hep şu cümle vardı: “İyilik, gösterişten uzak ama kökleri derin olan bir çabadır.” Türk Böbrek Vakfı’nın 40 yıllık hikâyesi de işte tam olarak bu. Dört duvar arasında değil, dört bir yanda atılmış sessiz adımların hikâyesi…
Masalarda yalnızca yemekler yoktu, hayaller vardı. Ve o hayaller, kırk yıldır hiç solmayan bir azimle yeniden filizleniyordu.
Teşekkürler Türk Böbrek Vakfı…
Bize bir şeyin mümkün olduğunu gösterdiğiniz için:İnsanın, insana iyi geldiğini…
Gerçekten çok içten ve samimi tekrar tekrar tebrikler