“
“Geçtiğimiz günlerde önüme bir anket düştü. Meğer Türkiye’nin en mutsuz şehirleri belirlenmiş! Ülke zaten her gün bir gerginlikten diğerine zıplarken, biraz tebessüm ettirecek bir şey bulmuşum diye sevindim. Ta ki listenin başında Trabzon’u görene kadar.
İlk tepkim şu oldu: “Bizim oralara kim gitti de böyle bir yargıya vardı acaba?
”İkinci tepkim: “Herhalde Karadeniz’i yağmurlu görünce moralimiz bozuk sandılar!”
Ankete göre Trabzon, Türkiye’nin en mutsuz şehriymiş. Ardından Antalya ve Ankara geliyormuş. Antalya’yı güneşin altında mutsuz bulanların ölçüm cihazına da, Ankara’nın ayazını duygusuzlukla karıştıranlara da diyecek bir sözüm yok. Ama Trabzon’u mutsuzlar listesine yazmak, vallahi fıkrasız bir Karadeniz sabahına benziyor: tatsız, tuzsuz ve pek yavan.
Bakın ben bir Trabzonluyum. Hem de öyle uzaktan sevenlerden değilim; köyünü, kasabasını, dağını taşını bilenlerdenim. Üstelik Maçkalıyım. Yani hamsinin doğduğu, kemençenin sustuğu yerde bile rüzgârla şakalaşan topraklardan… Şimdi bana soruyorsunuz: “Mutsuz musun?”
Diyorum ki, “Bizim oralarda mutsuzluk bile Karadeniz gibi geçici olur!”
Gelelim meseleye. Trabzon’un şu anki Belediye Başkanı Sayın Ahmet Metin Genç, şehri omuz hizasından alıp baş üstüne taşımış bir isimdir. Gerçekten Trabzon için büyük bir şanstır. Kendisine buradan koca bir teşekkür gönderiyorum. Çünkü bizde öyle kolay kolay kimseyi övmeyiz; ama hak edenin de hakkını veririz.
Maçka’ya doğru inelim biraz…İki dağın arasında saklı, Ege’nin kıyılarında bile bulunmayan bir huzur vardır orada. Sokakta yürürken herkesin yüzünde bir tebessüm, dilinde bir şaka, cebinde bir fıkra bulunur. Daha kasabaya adımınızı atar atmaz, biri mutlaka “Nerelisin?” diye sorar; sonra hiç durmadan anlatmaya başlar: “Bizim buralar böyledir, gülmeden duramayız.
”Bu şehrin ruhunu da, halkını da göklerin üzerine taşıyan bir isim var: Maçka Belediye Başkanı Koray Koçhan. O da Maçka’yı yalnızca yönetmekle kalmadı, dünyaya tanıttı. Kültürünü, doğasını, insanını el emeğiyle işledi. Sağ olsun, var olsun; kendisine de buradan bir teşekkür borcumuz var.
Bir şehirde başkan mutluysa halk da mutlu olur. Çünkü mutluluk bulaşıcıdır.
Trabzon’da ve Maçka’da bu bulaşıklık çok şükür yüksek seviyededir! Halk ses verir, yönetici duyar. Halk ister, başkan değerlendirir. Yani bizde iletişim form doldurularak değil, göz göze halledilir.
Şimdi dönelim ankete.Trabzon’u “Türkiye’nin en mutsuz şehri” seçenlere selam olsun!
Kusura bakmayın ama bizim insanın yüzü gülmüyorsa, o sırada muhtemelen kemençenin telini koparmıştır, o kadar. Yoksa pes etmek, Karadeniz insanının lügatında yazmaz.
Bizde umut, dağ gibidir; deniz kadar derindir.Kısacası, içinde hamsi, fıkra ve umut olan bir insan nasıl mutsuz olabilir?
Mümkün değil! O yüzden diyorum ki; Karadeniz insanına mutsuz demek, yağmura ıslak demek kadar abes! Yeşil dağlara, hırçın denize, inadına gülen Karadeniz insanına selam olsun.
Bir gün yolunuz düşerse, Maçka’nın o tebessüm dolu sokaklarında görüşürüz.
Gülümsemeyi unutmayın, çünkü bizde hava ne kadar kapalı olursa olsun, yüzler hep aydınlıktır.
