Zaman yirmi birinci asrın ilk çeyreğini gösterirken, dünya artık bir daha eski haline dönemeyecek derecede sosyal ve siyasal çalkantılara şahit oldu. “Arap baharı” olarak isimlendirilen hareket milyonlarca insanı yurdundan etti. Sadece yurtlarını kaybedenler değil, yurtlarında refah içinde olanları da tedirgin eden bu çalkantı kıta Avrupası’nı da derinden etkiledi.
Aralık ayında Almanya’nın Solingen kentindeki olayda bir Suriyeli bıçaklı saldırı düzenleyip üç kişiyi öldürmüştü.
Avrupa’da bunun gibi her olumsuz olay sonrası göçmen politikaları gündeme geliyor. Belli ki bundan sonra da tedirginliğin yarattığı psikoloji devam edecek. Bu, başta politikacılar, yerel yöneticiler, yetkililer olmak üzere herkesi doğrudan ilgilendiren bir meseledir.
Asıl konumuz bugün kıta Avrupa’sında yaşayan ve sayısı yedi milyona yaklaşan yurttaşımızdır.
1961’de Sirkeci Tren Garı’nda başlayan yolculuk, bugün dördüncü kuşak olarak devam etmektedir. Zaman içinde değişen sosyolojiye rağmen ülkemizin en kıymetli unsurlarından biridir gurbetçilerimiz.
Her ne kadar son yıllarda anavatandaki siyasete dahil olmaları konusunda tartışmalar olsa da bu, aile içinde mesele olarak zamanla tatlıya bağlanacaktır.
Asıl mesele, bundan sonra Avrupa’nın göçmen politikaları konusundaki tutumu ve Türkiye’nin bu konuda alacağı tavırdır.
Altmış yıldır, bulundukları bölgede gelenek, görenek ve tavırlarıyla artık kök salan durumları; yeni gelen göçmenler ile aynı kategoride değerlendirmek son derece dramatik bir hal alacaktır. Bu dönemde yeni göçmenleri bahane ederek yurttaşlarımıza olumsuz uygulama yapma olasılığı tedirginlik yaratmaktadır.
İşte bu tedirginliğin dozunu azaltmak için, Türkiye olarak ciddi politikalar üretme ihtiyacı ortaya çıkmıştır. Bu politikalarla ulus olarak Avrupa’daki Türklerin yanında olduğumuzu güçlü bir şekilde göstermeliyiz. Onlar bulundukları bölgelerde yalnız olmadıklarını bilmeliler. Aidiyet duygularını sağlamlaştıracak bu politikaların devletimiz tarafından üretilmesine her zamankinden daha fazla ihtiyaç vardır. Çünkü yurttaşlarımız Ortadoğu kökenli yeni göçmenler ile aynı kategoride değerlendirilmemelidir.
Bir gerçek daha var ki, her şeyi devletten beklemek istenilen sonucu vermez. Teknolojinin muazzam derecede gelişmesi ile kolaylaşan iletişim sayesinde, kişilerin ve kurumların yapabileceği çok şey vardır. Ülkemiz ile kıta Avrupa’sında yaşayan yurttaşlarımız arasında daha fazla iletişime ihtiyaç olduğu açıktır.
Bu iletişimin en etkin ve kolay yollarından biri de medyadır. Yazılı ve görsel medyanın bu dönemde önemi ve etkinliği daha da belirginleşmiştir.
Bu vesileyle ilk yazımızda kıta Avrupa’sındaki tüm yurttaşlarımıza selam olsun.
Hüseyin UYAR
