Anneyim ben!
Bir yanım baştan başa beyaz,
göklere uzanan,
Bir yanım kan kırmızı…
Nice çocukları avuturum göğsümde,
Nice yetimlerin başını okşarım
Tertemiz alınlara koyulan öpücükte bulurum sevgiyi
Ak sütümden emziririm doyasıya
Uçsuz bucaksız sevdalar biriktiririm yüreğimde Dünyalar kadar.
Yol bulurum Yol olurum Yol açarım aydınlık dimağlara….
Anneyim ben!
Bir gece zifiri karanlıkta yanan mumun aleviyim
Bir sabah taze ekmek kokusuna karışır telâşım
Kaybolan her şeyin muhatabıyım örneğin Düşünce dizi yaralanan miniğin ilacıyım,
Öpünce geçiyor yaraları…
Sessiz işçisiyim yuvaların Kapı çaldığında açan sıcacık bir bakışım
Eve dağılan yemek kokusuyum,
miske denk olan Evdeki tıkırtıyım
her sabah duyulan Her akşam radyodaki şarkı, türküyüm
Benimle lezzetlenir akşam yemekleri Benimle huzur dolar her gece haneye Anneyim ben!
Doğum sancılarının çığlığında uslanır avazlarım
Bir evlat getirmek dünyaya
Ne büyük iş! Dünyalar sığar yüreğime
Bir ben sığamam dünyaya
Minicik bebeğimin kokusunu alamam örneğin
Koynumda uyutamamSaçlarını okşayamam
Nefesim çekilir hastane odalarında…
Anneyim ben!
Ilık bir düş olurum bir gün ansızın yavrumun beşiğinde
Üstündeki yorgana bürünür sevgim Hayaller gerçeklere karışır
Bir kuş havalanır umuda doğru kanat çırparak
Uyanmak isterim uyanamam…
Dr. Özlem DEMİR
