İnsan, kendini geleceğe doğru büyük zorluklarla inşa eder.
Yaşam, yıkılıp yeniden yapılacak bir bina değildir.Geri vitesi olmayan bir arabada tek yol ileri gitmektir.
Ya da… Kontağı kapatıp olduğun yerde durmak, zamanı ve ihtimalleri öldürmek.
17 yaşındaydım, sınıfta tek Türk bendim. Ama hiç yabancılık hissetmedim; beni kendilerinden ayırmadılar.Belki de şanslıydım, çünkü dünyanın zirvesine oynayan bir ülkede eğitim alıyordum.
Bir diğer okulum da evimizdi. Annem, her akşam bir hatip gibi kürsüye çıkıp Türk örf ve âdetlerini inci taneleri gibi işlerdi.
Babam ise saygı, hürmet ve ahlâk üzerine derslerini hiç aksatmazdı. İki kültür arasında yolumu bulmak başlarda zordu.
Hangisi doğruydu?
Hangi taraf ağır basmalıydı?
Öğrencilik yıllarım bu sorularla geçti. Bir gün, misafirlerimiz yemeğe gelmişti. Sofra hazırdı, ben de oturdum.O an, babamın bakışıyla yerimden fırladım.Usulca fısıldadı: “Büyükler oturmadan yerini alma.”Bir süre sonra okulda düzenlenen Noel yemeğine katıldım, kulağımda babamın nezaketle taktığı küpe ile.
Herkes masasına otururken, ben öğretmenim henüz yerini almadığı için ayakta bekliyordum.Sonunda öğretmenim geldi, omzuma dokunarak “Neden oturmuyorsun? Hadi!” dedi. “Önce siz buyurun,” dedim.Gülümsedi.”Yanıma otur, seninle biraz konuşalım,” dedi.
O akşam, geleceğime ilk taşı koyan bu muazzam insandı. Kelimeleri, adeta yarını açan bir anahtar gibiydi. “Önce kim olmak istediğine karar ver. Sonra rotanı belirleyip arabayı çalıştıracaksın. Ama unutma, bu aracın geri vitesi yok. Kaza yapabilirsin, benzinin bitebilir, yolda kalabilirsin.Her yere gir, çık; her kesimle konuş.
İyi, kötü, kültür, din, insan ve yemek ayrımı yapma. Çünkü insan, yolda topladıklarıyla günün sonunda kendine şekil verebilir. Bunu yaparsan, gelecekte ortaya çıkacak o muazzam kadını, sen bile ayakta alkışlayacaksın.
Yaşamda kaybetmek diye bir şey yoktur. Ya öğreneceksin, ya kazanacaksın.
“Entelektüel kime deriz? Bulunduğu ortamla kaynaşan ve uyum sağlayan kişiye…
Dünya da ki en aptal insanlar, kendi yaşamları ile kavga edenlerdir.Unutma, hayatın bir rövanşı yok.
ARZU SAMAT
