Değişik bir millet olduk; eğrimiz, doğrumuz şaştı. Adalet terazimizi bozmuşuz kendi ellerimizle, farkında bile değiliz.
Hırsızlık iyi bir şeymiş gibi, hırsızlığı meslek edinmişlere sevdalanmışız, hemde kara sevda bizimkisi. Yücelttikçe yüceltiyoruz hep birlikte.
Ali baba ve kırk haramilerin etkisinde kalmış gibiyiz. “Açıl susam açıl” deyince bütün mutluluk kapıları bize açılacak altınlarla, zümrütlerle hayal ettiğimiz güzellikler içinde yaşıyacağız sanıyoruz.
Ahh bizlere, vahh bizlere…
Hırsızlığın çok da cezası yok kanunlarımızda. Çalarsın, yakalanmazsan malın, mülkün, paran olur. Yakalanırsan pek de sorun değil; nasıl olsa bırakırlar. Sen de muteber, varlıklı bir insan olursun aramızda…
Bir zamanlar hırsıza, arsıza iyi gözle bakılmaz, hatta haramiler dışlanırmış ama dediğim gibi, o eskilerde kalmış. Şimdilerde en muteber meslek olmuş hırsızlık; “ne kadar çok çalarsan, o kadar hürmet görürsün”e dönmüş işler.
İlerde üniversitelerde iyi çalmanın tekniklerini öğreten ana bilim dalı oluşturulursa, hiç şaşırmam. Üstelik büyük rağbet göreceğinden eminim. Hele siyasetçiler asla boş bırakmaz o bölümün kontenjanlarını.
Ne zaman, nasıl olmuş, anlayamadım ama toplum, “benim hırsızım seninkinden iyi” kavram kavgasına karışmış…
Oysa hırsız, hırsızdır. Biz onlara özenirken paramızı, umutlarımızı, geleceğimizi, inancımızı, sevgimizi, birbirimize olan saygımızı, hatta dini inançlarımızı, dahası adaletimizi çaldılar.
Din derler, iman derler, vatan derler, bayrak derler, millet derler; bizi soyarken yüzümüze gülerler vicdanı, korkusu, merhameti olmayanlar.
Hırsızlık övülmez, yüceltilmez, ayıplanırdı. En büyük günah ve suçtu. Unutmuşuz…
Haraminin şerefi, namusu, haysiyeti, dini, imanı ve partisi olmaz. Kanmayın, inanmayın bu asil milletin çocukları olan bizi, yani hepimizi, bizden çalan hırsızlara, birbirimizden ayırmaya çalışanlara…
Anlayın artık, hırsızın iyisi olmaz. Aç yatan kardeşlerimizin, yurt bulamayan çocuklarımızın, yolu yapılamayan köylerimizin, hizmet veremeyen belediyelerimizin, sanayileşmede geciken ülkemizin, zenginleşemeyen milletimizin sebebi ve sorumlusudur bu sırtımızı sıvazlayarak, yüzümüze gülerek bizi soyup soğana çeviren arsız, dinsiz, imansız hırsızlar.
Daha ne denir, ne yazılır, ne söylenir bilmiyorum ama bildiğim bir şey varsa, o da kendimiz için değilse bile çocuklarımız için artık uyanmamız, hırsıza, arsıza direnmemiz gerektiğidir.
Nazımın dediği gibi “Bir ağaç gibi tek ve hür, bir orman gibi kardeşçesine”
Vesselam
👏👏👏
Ağzına kalemine sağlık abi
Emeğine yüreğine sağlık Mehmet Remzi Tanış Başkan… Gündemden düşmeyen ve hepimizi derinden etkileyen konuya değişmişsin. Öncelikle mesleksiz meziyetsiz yetişen kuşakların içinden hırsız yetişmemesi mümkün değil hemde yuksek egitimi aldıkları halde. Düzen hırsız olmayı göze alanı bu imkanı sunuyor. “Bırakın yapsınlar Bırakın geçsinler ” anlayışı ne ahlak ne merhamet bırakmadı. Esas sıkıntı bu. Dünyanın serveti parmakla sayılacak kişilerin elinde nasıl oldu hangi adalet bu imkanı tanıdı. Sömürmeden hak yemeden hırsızlık yapmadan bu kişisel servetler nasıl oluşuyor hiç merak eden var mı? Herkes zengin olma sırasının kendisine gelmesini bekliyor bir yolu bulunur gözüyle bakılıyor ve başarıya ulaşıyor da. Tüketim düzeni bulan buluyor canım anlayışını meşrulaştırdı. Onun için yapılan hırsızlık görülmüyor marifet beceri sayılıyor. Akla hayale gelmeyen dolandırıcılık sistemi ile soyulanları görüyoruz. Üreten üretken insan olanlar da düzenin salağı muamelesi görüyor. Soruyorum günümüzde 10 adet kiraya müsait konutu olan mı varlıklı yoksa sermayesi olup fabrika kurarak istihdam yaratarak alın teri ile para kazanmaya çalışan mı? Varlıklı. Ranta dayalı ekonomi daima hırsız üretecektir.
Kalemine ve yüreğine sağlık başkanım